Wiersz „Abecadło” - Julian Tuwim

Wiersza „Abecadło” Juliana Tuwima

Wiersz „Abecadło” Juliana Tuwima to znakomity przykład poezji dziecięcej, który łączy zabawę z edukacją. Tuwim, jako wybitny polski poeta i przedstawiciel Skamandrytów, w mistrzowski sposób prezentuje alfabet, czyniąc z niego przedmiot fascynującej przygody dla najmłodszych.

„Abecadło” jest wierszem, który służy jako zabawna i jednocześnie edukacyjna prezentacja liter. Skierowany jest głównie do dzieci, a jego głównym celem jest ułatwienie nauki alfabetu. Tuwim używa prostych, a zarazem obrazowych opisów, które przyciągają uwagę maluchów i sprawiają, że przyswajanie liter staje się przyjemnością.

Wiersz charakteryzuje się rymowaną formą oraz rytmicznym, melodyjnym brzmieniem. Dzięki temu dzieci łatwiej zapamiętują poszczególne litery oraz związane z nimi słowa. Każda litera jest przedstawiona w sposób zabawny i często zaskakujący, co sprawia, że dzieci są bardziej zaangażowane i zainteresowane procesem nauki.

Wiersz „Abecadło” jest nie tylko podręcznikiem do nauki alfabetu, ale także literacką zabawą, która rozwija wyobraźnię i wrażliwość dzieci. Tuwim, poprzez swoje mistrzostwo w doborze słów i rymów, tworzy dzieło, które z pewnością pozostanie w pamięci młodych czytelników, czyniąc naukę liter przyjemnością i radością.

Julian Tuwim „Abecadło” - tekst wiersza

Abecadło z pieca spadło,
O ziemię się hukło,
Rozsypało się po kątach,
Strasznie się potłukło:
I - zgubiło kropeczkę,
H - złamało kładeczkę,
B - zbiło sobie brzuszki,
A - zwichnęło nóżki,
O - jak balon pękło,
aż się P przelękło,
T - daszek zgubiło,
L - do U wskoczyło,
S - się wyprostowało,
R - prawą nogę złamało,
W - stanęło do góry dnem
i udaje, że jest M.

Dzięki rymowanej formie i melodyjnemu brzmieniu, Tuwim ułatwia najmłodszym naukę liter poprzez radość i zabawę. Idealny sposób na rozwój wyobraźni i wrażliwości!