Uprawianie ogródka z wnukiem to nauka i świetna zabawa

Przede wszystkim - skąd bierze się jedzenie

Dzieci, szczególnie te wychowujące się w mieście, na pytanie skąd się biorą warzywa i owoce, odpowiadają, że ze sklepu. Gdy zabierzesz wnuka do ogrodu, pozna całą prawdę. Zobaczy na własne oczy, jak rosną warzywa i owoce i ile pracy trzeba włożyć w to, by je wyprodukować.

Pracuj z wnukiem w ogrodzie o każdej porze roku. Wiosną wnuczek dowie się, jak przygotowuje się glebę pod zasiewy, jak robi się grządki i oczywiście, jak sieje się i wysadza rośliny. Następnie przez całe lato trzeba te rośliny pielęgnować. Wnuczek może pomóc Ci w podlewaniu i pieleniu grządek. Nauczy się odróżniać chwasty od uprawianej rośliny. Zobaczy jak wyglądają szkodniki, które niszczą rośliny. Zwracaj uwagę dziecku na to co wyrosło z małego nasionka, które wspólnie zasialiście oraz w co zamienił się pączek na drzewie, który jeszcze niedawno obserwowaliście.

Jesienią zaś nie zapomnij zaangażować wnuka do pomocy przy zbiorach. Dziecko zobaczy, w jaki sposób zbiera się buraki, ziemniaki, czy fasolę oraz gdzie składuje się i przechowuje zebrane plony.

Wspólna uprawa ogródka - dobra zabawa, ale i nauka

Zabrudzenie rąk, ochlapanie się wodą ze zraszacza, obserwowanie, jak rozwijają się pąki, jak rosną rośliny - to wszystko sprawia, że dziecko świetnie się bawi. Ogrodnictwo może być znakomitym sposobem na to, aby poprzez zabawę rozwijały się u dziecka cechy oraz umiejętności, które pozostaną z nim na całe życie i na pewno mu się przydadzą. Oto czego Twój wnuk może nauczyć się poprzez uprawianie razem z Tobą ogrodu.

Po pierwsze - planowanie

Wszelkie prace w ogrodzie powinny być planowane z wyprzedzeniem. Przed zasiewem trzeba zakupić odpowiednie nasiona, zaplanować, co będzie się siało, gdzie zrobić grządki i co zasiać na której. Przy okazji możesz wytłumaczyć wnukowi, co to jest płodozmian i dlaczego jest tak bardzo ważny. Tak samo trzeba zaplanować wszelkie kolejne prace związane z pielęgnacją, ochroną, a na końcu ze zbiorami plonów. Umiejętność planowania z wyprzedzeniem przyda się wnukowi również w dorosłym życiu.

Aby jesienią zebrać zdrowe warzywa z ogrodu musisz wcześniej zdecydować:

• jakie rośliny zasiejesz,
• w który miejscu będą miały najkorzystniejsze warunki do wzrostu,
• jak i kiedy będziesz je pielęgnować,
• w którym momencie zebrać plony.

Warto wtedy wytłumaczyć wnukowi, że drogę do celu, sukcesu w życiu trzeba sobie zaplanować. Konieczne jest, by wiedzieć, co trzeba zrobić, aby osiągnąć ten wymarzony cel. Jakie kroki trzeba po kolei podjąć. Tak jak w ogródku plony same nie urosną, w życiu też nic nie przychodzi samo.

Po drugie - gromadzenie tego, co potrzebne

Do uprawy ogródka potrzebny jest cały szereg przedmiotów. Począwszy od nasion, przez nawozy, komposty, po narzędzia, takie jak: motyka, grabie, konewka, węże ogrodowe, materiały do oznaczenia rzędów, łopata, rękawiczki i wiele innych.

W życiu również wiele rzeczy potrzebnych jest do osiągnięcia postawionego sobie celu. Trzeba nauczyć się określać, co jest ważne i potrzebne, cierpliwie dążyć do realizacji marzeń i pracować zgodnie z opracowanym planem. Do osiągnięcia sukcesu potrzebna jest edukacja, pieniądze, przyjaciele, rodzina i wiele innych elementów.

Aby roślina wzrosła i rozkwitła musi być posadzona w odpowiednio nasłonecznionym miejscu i właściwe pielęgnowana. Tak samo człowiek potrzebuje odpowiednich warunków do emocjonalnego i intelektualnego rozwoju.

Tego wszystkiego możesz przy okazji nauczyć swojego wnuka.

Po trzecie - podwaliny

W ogrodnictwie trzeba zacząć od odpowiedniej gleby. Musi ona być żyzna, odpowiednio spulchniona i nawieziona, żeby dać nasionom optymalne szanse na wykiełkowanie, a następnie szanse roślinom na wzrost i dojrzewanie.

Tak samo jak kładziesz podwaliny pod piękny ogród i udane plony, możesz pomóc położyć je swojemu wnukowi pod jego udane życie. Odgrywasz ogromną rolę w budowaniu mocnego fundamentu, na którym może się rozwijać Twój wnuk. Możesz dać mu dobry start, zapewniając odpowiednie wsparcie i dostęp do odpowiedniej edukacji. Wszystkie te nasiona wydadzą swoje owoce w przyszłości.

Po czwarte - wyhodujesz to, co zasiejesz

W ogrodzie powiedzenie, że „zbierasz to, co siejesz” jest wręcz dosłowne. Nie zbierzesz marchewki, jeśli zasiejesz pietruszkę. Powiedzenie to dotyczy jednak również życia. Możesz nauczyć wnuka, że w życiu dostanie to, co najpierw da od siebie. Jeśli chce, by inni byli wobec niego życzliwi, sam musi być życzliwy wobec innych ludzi.

Okazuj mu hojność, poprzez bycie hojną czy też wdzięczność, przez bycie wdzięcznym. Pokazuj wnukowi pozytywne cechy, które chciałabyś widzieć u niego. Dziecko czerpie od dorosłych pełnymi garściami. Nie tylko rodzice, ale również Ty jesteś dla niego wzorem do naśladowania. Swoim zachowaniem musisz pokazywać mu, jak powinien się zachowywać, a on, jeśli więź między wami będzie na tyle mocna, będzie chciał być taki jak Ty.

Po piąte - ochrona przed szkodnikami, chwastami i chorobami

W ogródku chronisz swoje rośliny przed szkodnikami, chwastami czy chorobami. Ogradzasz ogród, by zwierzęta nie mogły do niego wejść i go zniszczyć. Aby móc ochronić swoje rośliny przed tym co dla nich jest niebezpieczne, musisz wiedzieć, co im zagraża i dlaczego.

Tak samo w życiu musisz chronić swojego wnuka obserwując go, dbając o jego bezpieczeństwo i zapewniając mu odpowiednie środowisko. Chroń swojego wnuka przed tym, co złe i niebezpieczne i naucz go, że w przyszłości to on będzie musiał chronić przed tym swoich bliskich. Poprzez odróżnianie chwastów od zasiewów naucz go odróżniania tego, co jest dobre, a co złe w życiu.

Po szóste - cierpliwość

W uprawie ogródka cierpliwość jest bardzo ważna. Po zasiewie trzeba czekać aż rośliny wykiełkują, a potem pracować i czekać całe lato na plony. Mówi się, że dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy cierpliwie czekają i pracują, aby je uzyskać. Coś w tym jest. Oczekiwanie nie jest łatwe, ale efekt sprawia, że radość z zebranych plonów jest ogromna.

W życiu jest podobnie. Trzeba cierpliwie pracować i czekać na sukces. Nagroda kiedyś przyjdzie. Wytłumacz wnukowi, że najpierw musi cierpliwie chodzić do szkoły i się uczyć, a później pracować i dążyć do swojego celu, sukcesu, który przyjdzie z czasem. Tak samo jak praca w ogródku, nie zawsze jest to proste, ale w końcu daje odpowiednie efekty.

Po siódme - radzenie sobie z niepowodzeniami

W ogrodzie może zdarzyć się tak, że pomimo zrobienia wszystkiego tak jak należy, nie uda się osiągnąć dobrego rezultatu w postaci ilości i jakości plonów. Wystarczy jedna burza, ulewa, susza albo szkodnik czy choroba, której nie da się zwalczyć i cała praca na nic. Trzeba umieć się z tym pogodzić i w kolejnym roku zacząć pracę do nowa.

Tak samo jest w życiu. Wytłumacz wnukowi, że nie zawsze wszystko się udaje i nie zawsze od razu. Niepowodzenia też się zdarzają i konieczne jest, by umieć się z nimi pogodzić. Nie można się poddawać, trzeba spróbować jeszcze raz. To, że raz się nie udało, nie znaczy, że nie uda się nigdy.

Po ósme - hojność

Kiedy Twój ogródek wydaje duże plony, chętnie dzielisz się nimi z twoimi bliskimi. Dajesz je swoim dzieciom oraz wnukom. Ba, nawet jeśli zbiory nie są aż tak pokaźne, zawsze potrafisz zadbać o swoich bliskich. Dzięki temu możesz nauczyć wnuka, że w życiu trzeba się dzielić z innymi.

Jeśli wnuczek będzie hojny wobec innych ludzi, oni też podzielą się z nim, zwłaszcza wtedy, gdy będzie czegoś bardzo potrzebował. Najcenniejsza umiejętność to dzielenie się wtedy, kiedy samemu nie ma się wiele. Dzięki temu można zyskać szacunek otoczenia.

Praca w ogrodzie z wnukiem - inne zalety

Poza tym, że praca w ogrodzie uczy dziecko wielu przydatnych rzeczy i jest dla niego dobrą zabawą, ma również wiele innych zalet. Zmusza do wysiłku fizycznego, który jest potrzebny zarówno Tobie, jak i twojemu wnukowi.

Dziś dzieci spędzają wiele czasu przy komputerach, smartfonach czy telewizorach. Każda aktywność na świeżym powietrzu jest więc dla nich jak zbawienie. Dzięki temu, że możesz pracować w ogrodzie razem z wnukiem, spędzasz z nim więcej czasu i nie zaniedbujesz swoich grządek. Każda wspólnie spędzona chwila się liczy, zarówno dla wnuka, jak i dla ciebie. Dzięki wspólnym zajęciom umacniacie więzi, które Was łączą.

Jak zachęcić wnuka do wspólnej pracy w ogrodzie?

Mniejsze dzieci chętnie pomagają dorosłym. Ze starszymi może być różnie. Dziecko, które od razu utożsami ogródek z ciężką pracą, może nie być zbyt chętne. Wtedy wytłumacz mu, że praca w ogrodzie to wspaniała zabawa. Opowiadaj mu i pokazuj różne ciekawe rzeczy. „Chodź, zobaczysz jak się to robi, pomożesz mi podlać grządki, opowiem, jak Twoi rodzice mi pomagali, kiedy byli mali”. Zachęć go również na przykład tym, że po wykonaniu pracy będzie nagroda, na przykład w postaci czegoś smacznego lub pozwolenia na wspólne obejrzenie bajki. Podczas pracy zaś zrób wszystko, by dziecku się podobało i na drugi raz nie trzeba było go już do tego namawiać.

Wspólna praca i zabawa z wnukiem w ogrodzie daje możliwość podzielenia się swoimi spostrzeżeniami, mądrością i wiedzą dotyczącą ogrodu. Pokaż wnukowi, że jest dla Ciebie ważny i prosisz go o pomoc, ponieważ go potrzebujesz. Chwal go za to, co robi, daj mu poczucie, że potrafi i może. Znajdź sposób, aby zarazić wnuka swoją miłością do ogrodnictwa i sprawić, by nie mógł on doczekać się kolejnej wizyty u ciebie i w Twoim ogrodzie.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące uprawiania ogródka z wnukiem

1. Co mogę zrobić, jeśli wnuk nie może być u mnie codziennie?

   Wykorzystuj każdą wizytę wnuka na wyjście z nim do ogródka. Pokaż mu przynajmniej jak wygląda i opowiedz o pracy w nim. Możesz też korzystać z technologii i wysyłać mu zdjęcia ze swojego ogrodu. Możesz też przygotować posiłek lub upiec ciasto z owocami ze swojego ogrodu na następną wizytę.

2. W jakim wieku mogę zabrać dziecko do ogródka?

   Tak naprawdę w każdym. Dwulatek będzie przyglądał się temu, co robisz. Niewiele się na razie nauczy, ale nawet takie dziecko spróbuje czasem pomóc, np. wyciągać chwasty. Oczywiście przy tak małym dziecku musisz mieć podzielność uwagi, by nie stracić go z oczu albo nie zrobić krzywdy narzędziem, kiedy podejdzie bliżej. Możesz pozwolić mu zabrać ze sobą do ogródka łopatkę czy grabki, którymi bawi się zwykle w piaskownicy.

3. Czy mogę dać kilkulatkowi narzędzia do ręki?

   Pewnie! Niech grabi listki grabiami. Możesz dać mu też drobne narzędzia do podważania chwastów. Najlepiej jednak nie dawać mu do ręki ostrych narzędzi i pilnować go, żeby nie zrobił sobie krzywdy. Wspólna praca w ogrodzie nie oznacza, że dziecko ma robić wszystko razem z tobą. Mów mu, co może robić i polecaj te czynności, które będzie w stanie zrobić i które będą dla niego bezpieczne.

4. Nie mam rękawiczek dla dziecka. Mam pozwolić, by ubrudziło dłonie?

   Jasne! Dzieci uwielbiają się brudzić! Pilnuj tylko, żeby dziecko nie brało palców do buzi, a później w domu dopilnuj, aby umyło porządnie ręce. Nic się nie stanie jeśli raz wybrudzi ręce. Pamiętaj, aby zaplanować pracę w ogrodzie wcześniej i poprosić rodziców wnuka, by dali mu dodatkowe ubranie na zmianę, bo na pewno je zabrudzi.

5. W jaki sposób mogę uczyć dziecko w ogrodzie?

   Pokazuj mu, co robisz, opowiadaj i tłumacz różne rzeczy. Wykorzystaj informacje z tego artykułu i dziel się nimi z wnukiem podczas pracy.

6. Co jeśli nie mam ogródka lub w ogóle nie mogę w nim pracować z wnukiem?

   Pokazuj mu filmy lub czytaj o prowadzeniu ogrodu. Pobudzisz przy tym jego wyobraźnię. Skłoń go do zadawania pytań. Jeśli kiedyś miałaś ogródek (lub mieli go Twoi rodzice) opowiadaj wnukowi wspomnienia z tego czasu. Zabierz wnuka do swojego sąsiada, który ma ogród, albo poleć mu zobaczenie ogródka u kogoś innego z rodziny. Masz wiele możliwości, aby wzbudzić w dziecku pasję do ogrodnictwa.